Liefde is de baas - ‘Een boek over de kunst van moedig leven’

In een mix van autobiografische verhalen, poëtische observaties en levenslessen ontvouwt Typhoon - Glenn de Randamie - zijn visie op thema’s als liefde, geloof, afkomst en mentale gezondheid. Typhoon schrijft kwetsbaar en oprecht, doordacht en troostrijk. Het boek leest als een gesprek met een goede vriend – eerlijk, verdiepend en soms confronterend.

Liefde is de baas is geen zelfhulpboek, maar een inspirerende getuigenis van iemand die zijn hart probeert te volgen in een wereld vol ruis en polarisatie.

Mantra

Achter de artiestennaam Typhoon schuilt Glenn de Randamie. De auteur bezoekt regelmatig het binnenland van Suriname, met als vaste bestemming het Menimi Resort – een tocht die zowel tijdrovend als avontuurlijk is. Zijn boek begint met deze reis: na een busrit van vierenhalf uur vanuit Paramaribo en een snelle boottocht van zo’n twee uur per korjaal over de Surinamerivier bereiken Typhoon en een vriend hun bestemming diep in het leefgebied van de Marrons.

Daar worden ze gastvrij ontvangen door dorpshoofd meneer Mandje, een wijze man die later een belangrijke rol in Typhoons leven zal spelen. Typhoon heeft er zelfs een klein houten huisje laten bouwen – voorzien van een met houtsnijwerk versierde deur – waar hij zich van tijd tot tijd terugtrekt voor rust en inspiratie.

De eenvoudige rode huisjes in Menimi hebben allemaal grappige namen als Kasaba, Nasi Kip en Lobi da basi. Ze staan symbool voor rust en gemeenschap, terwijl de namen speelsheid en culturele gelaagdheid uitstralen.

Mandje legt uit dat Lobi da basi betekent: ‘Liefde is de baas’. Die boodschap, zegt hij, is universeel – een levenshouding om mee terug te nemen naar Nederland. Het inspireerde Typhoon niet alleen tot de titel van dit boek, maar ook tot die van zijn bekroonde tweede studioalbum.

Mandje duikt vaker op in het boek, als degene die Typhoon liet kennismaken met het mantra dat zijn leven veranderde. Typhoon draagt het boek dan ook op aan Mandje en aan iedereen die hem door de jaren heen iets over de liefde heeft geleerd.

Familiegeschiedenis

In zijn autobiografie schrijft Typhoon enthousiast over zijn familiebanden: zijn jeugd, het gezin waarin hij opgroeide en de spanning die de scheiding van zijn ouders met zich meebracht. Zijn ouders, geboren en getogen in Suriname, groeiden op in de jaren vijftig. Zijn moeder was lid van de Evangelische Broedergemeente, de grootste kerkgemeenschap van Suriname, en inspireerde hem met haar geloof in God.

Het welvarende Nederland leek vol kansen, en dus besloten zijn ouders te emigreren. Typhoon was zestien toen hij voor het eerst het land van zijn ouders bezocht – een ervaring die diepe indruk maakte. Hij werd met open armen ontvangen door familie: ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Het voelde als thuiskomen. Suriname bleek een wezenlijk onderdeel van wie hij is.

Jaren later, inmiddels een gevierd artiest, keerde hij met zijn volledige Titanenband terug voor drie concerten. De Surinaamse hiphopscene kwam massaal opdagen. Het werd een onvergetelijke ervaring – intens, verbindend en muzikaal magisch.

Hobbels en veerkracht

Typhoons carrière kende ook hobbels. Hij vertelt hoe hij leerde omgaan met zijn stotteren: rappen werd een bevrijdend hulpmiddel. ‘Als ik rapte, rolden de woorden vanuit het ritme uit me,’ schrijft hij.

Daarnaast kampte hij met periodes van somberheid en depressie. Na grote successen voelde hij zich geregeld leeg; burn-outklachten volgden. Zijn creativiteit stokte, zijn lach verdween, en zelfs muziek – zijn veilige haven – voelde ver weg.

Toch bleef Lobi da basi zijn leidraad. Typhoon zingt overtuigend over liefde, vrijheid en geloof, maar merkt dat hij in zijn privéleven niet altijd naar die idealen leeft. Zijn toewijding aan muziek botste vaak met de liefde. Daarmee brak hij de belofte aan Mandje: liefde is niet altijd makkelijk, maar ze is altijd mogelijk.

De worsteling tussen werk en gevoel leidde hem uiteindelijk naar therapie – om zichzelf opnieuw te vinden, niet als artiest, maar als mens.

Worsteling

Vrijheid is Typhoons hoogste streven – artistiek, financieel én spiritueel. Maar die vrijheid blijkt moeilijk te bereiken. In zijn boek beschrijft hij openhartig de druk om originele muziek te blijven maken en de twijfel die dat meebrengt. Een treffend voorbeeld is zijn album ‘Lobi da basi’, waar hij zeven jaar aan werkte.

Aan het eind van het boek keert de twijfel terug: hoe verder als artiest? Liefde is de baas is uiteindelijk een boek over de kunst van moedig leven. Voor wie houdt van diepgang, introspectie en een vleugje poëzie, is dit boek van Typhoon een inspirerende leeservaring.