Erdinç Saçan staat bij Fontys Hogeschool bekend als ‘de man van AI’. Met zo’n reputatie kon een boek over AI niet uitblijven, natuurlijk. Het resultaat mag er wezen; ‘AI voor iedereen’ is een boek dat zijn titel waarmaakt. Ik kan de urgentie van deze kennis niet genoeg benadrukken. Maar ik ga het toch proberen.

Minutenlang kon ik als kind al kijken naar die onbekende man op het Plein van de Hemelse Vrede. Daar stond hij. Voor een rij tanks. Voor zijn overtuiging. Wat een held. Wat een voorbeeld ook.

In ‘Maar zo bedoelde ik het niet’ presenteren Boogaart, Jansen en Van Leeuwen een boeiende en gedetailleerde analyse van hoe mensen zichzelf verdedigen tegen beschuldigingen van ‘fout taalgebruik’. Het boek biedt een frisse blik op een eeuwenoud thema.

Het onderwijs heeft het zwaar. Er is altijd geld te weinig. Het lerarentekort is schrijnend. De politieke dadendrang uit het verleden heeft de basisvaardigheden gemarginaliseerd. De leesvaardigheid van een flink deel van de scholieren is onder de maat en rust, regelmaat en reinheid zijn in de klas soms ver te zoeken...

Jonathan White heeft met zijn boek ‘Over honderd jaar’ een mooie analyse gemaakt van de toekomstgerichtheid van politieke theorieën. Hij houdt een pleidooi voor versterking van de democratie en voor meer vertrouwen in gezamenlijke toekomsten.

Nexus is een ambitieuze en uitdagende analyse van de relatie tussen informatie, macht en waarheid. Harari biedt een indringende blik op de ontwikkeling van informatienetwerken en hun uitdagingen, met een nadruk op de opkomst van AI. De kernboodschap is zowel hoopgevend als ontnuchterend: We kunnen de akeligste gevolgen voorkomen door goed geïnformeerde beslissingen te nemen.

AI is alom aanwezig. Naast positieve effecten zijn er risico’s. De EU heeft een wet opgesteld, die sinds augustus 2024 in werking is, om burgers te beschermen tegen mogelijke negatieve effecten van AI: de AI-wet. In zijn boek ‘Gids voor het toepassen van de EU AI-wet’ legt Tieme Woldman uit wat deze wet inhoudt en hoe gebruikers, leveranciers en distributeurs van AI daar mee om kunnen gaan.

Na een klein halfjaar politiek totaaltheater is het gewoon je neus op te halen voor de ongedocumenteerde met de Straatkrant voor de AH, is de woningnood veroorzaakt door asielzoekers en zakken slachtoffers van de ambtelijke molens steeds dieper weg in de ellende. Dat het ook anders kan, toont Michelle van Tongerloo aan in ‘Komt een land bij de dokter’.

Wat als de toekomst niet iets is wat ons overkomt, maar iets dat we zelf kunnen vormgeven? Jeanneke Scholtens neemt je in ‘De toekomst is fantastisch’ mee op een verrassende reis door tijd en trends, waarin ze laat zien hoe je grip kunt krijgen op je eigen leven én de wereld om je heen.

AI is bezig met een enorme opmars. De meeste mensen hebben inmiddels wel gehoord van tools als ChatGPT of Copilot. Toch is de adoptie van AI nog geen vanzelfsprekendheid. De mate waarin mensen gebruik maken van AI hangt af van hun leeftijd, opleidingsniveau en interesse. Hoog tijd om na te gaan welke rol AI in ons werk en werkgeluk kan gaan spelen. Daarover gaat ‘Team AI’ van Ann De Bisschop.

In Maart 2016 veranderde mijn kijk op kunstmatige-intelligentie. Als Go-speler was ik gewend te denken dat een computer dat spel nooit zou kunnen begrijpen. Het was niet te kraken met het Brute-force-algoritme dat schaken had gekraakt. En toen speelde Alpha-Go zet 37. Dat was niet alleen een geniale zet, het was ook een zet die geen mens had kunnen bedenken. 

De culturele tradities die we doorgeven zijn divers. Wel zijn ze allemaal geworteld in onze evolutionaire geschiedenis, waarbij biologische intuïties een grote rol spelen. Onze neiging tot conformisme, religiositeit en tribalisme worden vaak als iets negatiefs gezien. Harvey Whitehouse laat in een historische en antropologische analyse zien dat we deze neigingen ook kunnen gebruiken om een mooiere toekomst te creëren.

Er is een transitie in het voedselsysteem gaande, maar die is niet zo eenduidig als soms gezegd wordt. Hoogtechnologisch en regeneratief staan niet scherp tegenover elkaar. Joris Lohman kent het voedselsysteem van binnenuit. In zijn visie moeten we anders produceren, anders consumeren en minder verspillen. Dat allemaal tegelijk. Hij schrijft erover in ‘Boter, kaas en havermelk’.