Wat een bijzondere verteller. Dat is de eerste indruk van Corruptie - Handel in macht en invloed. Michel van Hulten heb ik ooit ontmoet in Botswana. Hij vertelde toen een anekdote over zijn tijd in de ‘Coalition for Africa’.

Ik ben een fan van Kus de Visie Wakker. En ik was het er stiekem niet helemaal mee eens dat Leidinggeven aan Professionals? Niet doen! Managementboek van het Jaar 2008 is geworden. Totdat ik het las. Ik blijf fan van Geelhoed c.s., maar dit boek is de zeer terechte winnaar. Want Weggeman is er in geslaagd om een zeer leesbaar, leuk, aantrekkelijk, prikkelend boek te schrijven.

Toen ik halverwege dit boek was wilde ik graag (voor mezelf) de vraag beantwoorden wat dit nu eigenlijk voor een boek is. Is het een ideeënboek over ondernemen? Is het een samenvattend verhaal van een studie die de twee schrijvers als partner en oprichter van een adviesbureau hebben uitgevoerd? Of is het toch vooral een aanmoediging voor beginnende ondernemers om juist nu te beginnen met ondernemen. En dan veel te leren van anderen.

Wat moet de manager van vandaag met de eeuwenoude regel van Benedictus? Een monnik uit lang vervlogen tijden die het een goed idee vond om op te schrijven op welke manier monniken in een klooster beter met elkaar konden samenleven.

De stad als organisatie. Lessen uit The Wire heeft mij werkelijk verrast. Het is een toegankelijk en meeslepend boek over hoe vanuit de organisatie- en veranderkunde op een totaal andere manier dan gebruikelijk naar een grote stad kan worden gekeken.

Wat een fijn boek om te lezen! Echte topkwaliteit. Ik zou zelfs wel durven stellen dat het verboden zou moeten zijn om je als ZZP’er in te schrijven bij de Kamer van Koophandel als je niet kunt aantonen dat je dit boek gelezen hebt.

Gamification is zo’n begrip dat ik veel hoor, maar waar ik eigenlijk niet goed van weet van wat het inhoudt. Verder dan een paar bekende spellen en een manier van mensen te motiveren door beloning, kom ik niet.

Ruijters heeft met ‘Later als ik dood ben’ een bijzonder fijne psychologische thriller afgeleverd. Dit boek is van een geheel andere orde dan haar debuutroman, ‘De onderkant van sneeuw’, waarmee de auteur haar veelzijdigheid aantoont!

‘Drijfhout’ is geschreven door journaliste Ianthe Sahadat (1977) en wat een juweel dit debuut (ja heus, een debuut). ‘Drijfhout’ is deels geprojecteerd op Sahada’s eigen leven en deels fictie. Een aantal jaren geleden werd de auteur getroffen door een depressie. Tijdens haar periode van herstel schreef zij het deels autobiografische ‘Drijfhout’. Alleen al het feit dat Sahadat deze uiterst moeilijke periode in haar leven publiekelijk maakt met de bedoeling anderen daarmee tot steun te zijn, verdient respect en waardering, maar er is veel meer.

Delegeren is net zoiets als opletten of ontspannen: zo'n ding waarvan iedereen je zegt dat je het moet doen, maar niemand je vertelt hoe. Schaamteloos delegeren van Taco Oosterkamp is daarom waardevoller dan je op het eerste gezicht zou denken.

Waar goede managers zich tevreden stellen met het behalen van hun doelstellingen en het motiveren van hun team, daar gaat de superbaas een stapje verder, stelt Sydney Finkelstein in Superbosses. Door zich te constant omringen met ruw talent en dat optimaal te ontwikkelen, tillen superbazen hun hele omgeving naar een hoger niveau. Veel van deze protégés komen uiteindelijk zelf ook op een toppositie terecht, zodat elke superbaas kan buigen op een aantoonbaar track record.

Wie met- en voor mensen werkt en zich wil laten inspireren, of dat nou in de automotive branche, de zorgsector of een kapsalon is, kan veel inspiratie halen uit de hospitality industrie. Het lezen van De zeven regels van meneer Reimers, opgetekend uit de mond van een doorgewinterde hospitality veteraan zoals meneer Reimers, is dan ook een aanrader.