Hoe herken je een narcist? Het antwoord op deze vraag inspireerde menig auteur tot het schrijven van uitgebreide hoofdstukken. Recent onderzoek komt met een simpelere oplossing: gewoon aan iemand vragen of hij of zij een narcist is biedt een prima antwoord.

Wat is riskanter: een enorme investering in één gigantische productie, of het spreiden van de beschikbare middelen over een groot aantal kleine projecten? Het klinkt misschien contra-intuïtief, maar in de wereld van de entertainment blijkt het wedden op één paard het veiligst. Smash hits als de Harry Potter-films en Lady Gaga's Born this way zijn geen toeval, maar het resultaat van doelbewuste campagnes, waarbij kosten nog moeite worden gespaard om binnen zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk mensen te bereiken.

Bestsellerauteur Joep Schrijvers (Hoe word ik een rat?) werkt momenteel aan een ideeëngeschiedenis van leiderschap in de westerse wereld. Hij deed onlangs alvast een vingeroefening bij De Correspondent en analyseerde het leiderschap van Nederlandse politici na de vliegramp in de Oekraïne.

Het zou de oplossing zijn voor conflicten, slecht management, en voor vreemdelingenhaat. Maar uit een recent artikel blijkt dat er een schaduwzijde zit aan empathie. Te veel empathie zou zorgen voor stress, uitbuiting en… vreemdelingenhaat.

Begin jaren 70 liepen ze bij elkaar in dezelfde wijk in Los Altos waarschijnlijk tegen het lijf: Bob Noyce medeoprichter van Intel Corp, Ted Hoff, de briljante architect van de ‘8080’, het vlaggenschip van Intel, en puber Steve Wozniak, op zijn fiets. Wozniak zou met de eerste Apple in 1976 de doorbraak van de commerciële PC bewerkstelligen, zo lezen we in The Intel Trinity van Michael Malone. Maar daar zat geen Intel chip in. Er waren goedkopere alternatieven. In Apple PC’s zouden nooit Intel chips komen maar dat lag meer aan zijn maatje. Dat is een andere geschiedenis die u kunt nalezen in Steve Jobs de biografie van Walter Isaacson.