De term zesjescultuur mag dan uit het onderwijs komen, in het bedrijfsleven kunnen ze er ook wat van. Willen de financiers tien procent rendement zien? Dan proberen we daar een beetje in de buurt te komen. Een procentpuntje minder is ook geen ramp. Dan vullen we gewoon wat vacatures niet op, knijpen we onze toeleveranciers nog wat verder af, en voilà: we kunnen weer een jaartje vooruit. Als Leo van de Voort ergens een hekel aan heeft, dan is het wel aan die risicoloze manier van managen. Ondernemen wil hij het niet eens noemen. En voor consultants die daar in meegaan heeft hij al evenmin een goed woord over. Voor hem is ondernemen: tot het gaatje gaan. In zijn boek Nooit meer strategiepijn schetst hij nut en noodzaak van houdbare waardecreatie.

We leven in een wereld waarin wij alles wat we willen onder handbereik hebben. Voor ons geluk zijn wij daarom afhankelijk van de dingen die wij nog niet kunnen krijgen, stelt de Zweedse marketingprofessor Micael Dahlén. Zie hier de gedachte achter zijn boek Nextopia, waarin hij uitlegt waarom producten als de iPhone en de iPad al zo populair zijn voordat ze te koop zijn.

Léon de Caluwé is inmiddels 35 jaar werkzaam in de veranderkunde, en heeft het vakgebied in die tijd sterk zien veranderen. Toch zegt hij dat zijn manier van werken grotendeels hetzelfde is gebleven. ‘Je moet leren omgaan met de situatie zoals hij zich aan je voordoet. Die houding sluit ook aan bij hoe een veranderkundige zich naar mijn mening moet opstellen.’ Een gesprek over de ontwikkelingen in de veranderkunde, en over Léon de Caluwé’s nieuwe boeken Leren adviseren en Mensen veranderen.

Waarom doen we dit eigenlijk? van Michiel van der Molen is een boek over de businesscase als succesfactor voor projecten. En dan bedoelt de auteur niet het lijvige document waarin het project tot in detail staat beschreven, maar een heldere oneliner over het waarom van het project. ‘Een document van twintig pagina’s kun je niet uitdragen.’