De klimaattop in Poznan dreigde gigantisch te mislukken. De bedoeling was dat ‘Poznan’ de basis zou leggen voor een nieuw wereldwijd klimaatverdrag voor de periode tot 2030 – de opvolger van het Kyoto-protocol - dat volgend jaar in Kopenhagen geratificeerd moet worden. Maar het was allemaal even te duur, leek de teneur. De kredietcrisis speelde parten en de timing was hoogst ongelukkig.

Je bent creatief, of je bent het niet. Althans, dat is wat veel mensen denken. Toch worden er boeken volgeschreven over Creativiteit en innovatie en honderden congressen per jaar georganiseerd over het onderwerp. Zoals het World Creativity Forum in Antwerpen. Boekcover reisde af naar het Zuiden en wilde het nu wel eens weten: creativiteit, is dat te leren?

‘We liggen op schema’, roepen de regeringspartijen als het gaat om de transitie naar duurzame energie opwekking. Een rapport van twee instanties die de overheid adviseren, laat een heel ander beeld zien.

Zo langzamerhand beseffen we dat het populisme geen incident of tijdelijke aberratie is: een reinigingsritueel dat het politieke bedrijf kortstondig heeft opgeschud voordat het zijn normale gangetje weer kon hernemen. Het populisme is ‘here to stay’, het gaat in elk geval niet vanzelf weg, en het kan dus beter worden benaderd als een uitdaging dan als een bedreiging voor het bestaande politieke bestel. Ook omdat het niet simpelweg in de rechterhoek kan worden gedrukt: het populisme manifesteert zich evengoed aan de linkerkant van het politieke spectrum, zoals de avonturen van Peter R. de Vries, Jan Marijnissen en Wouter Bos hebben laten zien. Bovendien hebben populistische politici eerder en effectiever dan hun traditionele tegenvoeters weten in te springen op de personalistische tendensen van de huidige mediademocratie.