Middenmanagers vinden onvoldoende houvast in de veranderkundige literatuur. Tot die conclusie komt Alexander Groth nadat hij zich jarenlang verdiept heeft in veranderingsprocessen, en dan met name in de rol die daarin voor leidinggevenden in het middenkader is weggelegd. Met zijn boek Leiding geven aan verandering (‘Handboek voor de middle manager’) wil hij daarin verandering brengen. ‘Concreet change leadership’, daarover gaat het. Ofwel: hoe kun je in ingrijpende veranderingsprocessen effectief met gevoelens omgaan?

Loopt het werk je oren uit? Ben je niet te stoppen terwijl je eigenlijk toch aan het einde van je latijn bent? Vraag je je af of je ooit nog uit de sleur van opstaan, ontbijten, naar het werk, werken, naar huis, avondeten, koffie drinken, tv kijken en weer slapen gaan komt?

Er gaat geen week voorbij of we horen over bestuurders en managers die hun morele kompas zijn kwijtgeraakt en die tegen de lamp lopen, vaak tot schade en schande van henzelf en hun organisaties. We vragen ons allemaal af hoe dat komt en wat je eraan kunt doen. Met zijn boek Ik ben integer, jij bent integer wil Jaap Ten Wolde daar antwoord op geven.

Risicomanagement krijgt binnen organisaties steeds meer gewicht. Maar helpt het? Nou nee, als je kijkt naar het snelgroeiende rijtje Vestia, Imtech, woningcorporaties, wegkijkende accountants, graaiende bestuurders, enzovoort. Wat te doen? Alleen maar inzetten op meer regels en scherper toezicht gaat zeker niet helpen, zeggen de adviseurs Thinka Bor-Reijinga en Gert van der Kolk in Alert op risico.

Technologische ontwikkelingen die nu nog in de kinderschoenen staan zullen de wereld ingrijpend veranderen, betoogt Wim de Ridder in De ontdekking van de toekomst. Ook op de tijdgeest zullen ze een enorme impact hebben. Het volgende grote maatschappelijke conflict staat als het ware al op stapel. Tegelijkertijd is er een proces van vooruitgang gaande waar steeds meer mensen aan deelnemen.

Adviseurs moeten zich ontwikkelen van vakprofessional tot businesspartner in het midden- en kleinbedrijf. Dat vindt Frank Kwakman, hoogleraar Professionals en Ondernemerschap. Zijn boek Ondernemend adviseren bevat eigenlijk alles wat daar voor nodig is.

Een van de meest gedevalueerde begrippen in de organisatiewereld is strategie. Als je het adjectief strategisch niet voor je functie of je dagelijkse werkzaamheden mag zetten, lijk je er niet bij te horen. Gek dat er dan zo weinig over is geschreven in de communicatieliteratuur. Voor de praktijkmens die ermee aan de slag moet, hebben Betteke van Ruler en Frank Körver een ontwikkelmethode beschreven, zowel gebaseerd op wetenschappelijke als op ervaringsinzichten.

Ze was niet zo gelukkig in de liefde en daarom consulteerde Caroline Wijffels een handlezeres. Die zei haar dat er iets was met haar en haar vader, en dat ze daar iets mee moest doen. Achteraf zegt Caroline dat vader Herman te beschermend was. ‘Als je vader in de weg zit, is het heel lastig een relatie aan te gaan. (..) Het is sowieso al lastig om je vriend te introduceren bij een vader die alles kan.’ Een kleine maar daarom niet minder typische quote uit De opdracht - of de vele gezichten van Herman Wijffels, de biografie van Jan Smit van Herman Wijffels.

In ‘Windhandel’ reconstrueren Jorinde Schrijver en Siem Eikelenboom de opkomst en ondergang van Econcern. Het energiebedrijf uit Utrecht dat de wereld ging verbeteren en dat uit ideologie is ontstaan. Het is een enorme klus voor de twee journalisten van het FD om op basis van het curatorenonderzoek en interviews met bijna honderd direct en indirect betrokkenen de reconstructie van deze bedrijfsgeschiedenis op te tekenen.

‘Zelfsturende teams in de praktijk’ van Astrid Vermeer en Ben Wenting is geschreven mede op basis van succesvolle ervaringen met zelfsturing bij het overbekende. Buurtzorg Nederland. Zelfsturing anno 2014 lijkt een concept dat, in tijden van crisis, ons uit het slop moet halen. Vermeer en Wenting geven echter aan dat wanneer bezuiniging het uitgangspunt is en er onvoldoende vertrouwen is in de professional zelfsturing gedoemd is te mislukken.

‘Communicatie is een middel om doelen te bereiken’. Deze eerste zin achterop ‘Wat willen ze nou eigenlijk? (en wat wil ik?)’ wakkert mijn interesse aan. Ik wil mijn effectiviteit op het gebied van communicatie vergroten en om die reden is mijn oog dan ook gevallen op dit boek van drs. Hugo A. Roele.

In Wat bezielt ons? Analyseert Lenette Schuijt in welke verouderde systemen we vast lijken te zitten en hoe het vooruitgangsdenken ons vasthoudt in deze structuren. Ze biedt nieuwe perspectieven en laat zien hoe ieder van ons kan bijdragen aan een nieuwe, meer humane wereld.

Volgens de auteurs van ‘50+ en afgeschreven!’ voltrekt zich voor onze ogen een maatschappelijke ramp waarvan we de omvang nog maar nauwelijks kunnen overzien. Een hele generatie werknemers wordt ‘in de ban gedaan’, en volgens de tamelijk militante flaptekst van het boek wordt het tijd dat we daar iets aan gaan doen. Wegkijken is geen optie, we moeten nu actie ondernemen om de schade de komende jaren in elk geval nog enigszins te beperken.

Veerkracht (of, in het Engels: resilience) is een term die je de laatste tijd met enige regelmaat tegenkomt in boeken en artikelen over persoonlijke ontwikkeling en loopbaanplanning.

‘Gerard Heineken de man, de stad en het bier’ is de volledige titel van deze biografie en die dekt de lading. Gerard Heineken is de oprichter van wat we kennen als het Heinekenconcern. Mijn kennis ging niet verder dan Freddy, waarvan ik natuurlijk wel wist dat hij niet de grondlegger was. Nu ben ik nieuwsgierig van aard en ben dus benieuwd hoe dit concern in de 19de eeuw ontstaan is. De geschiedenis is immers bepalend voor het heden en het heden bepaalt de toekomst.

Het volgende herkent u vast wel: u heeft een goed verhaal met naar uw mening de juiste argumenten, en toch brengt uw betoog niet het gewenste resultaat. ‘Denk niet aan een roze olifant’ van Sarah Gagestein geeft handvatten op het gebied van ‘framing’. Hoe je verhaal zo te vertellen dat anderen het niet met je oneens kunnen zijn.

‘Eén voor allen, allen voor één’ is het beroemde motto van de drie Musketiers. Het is ook de titel van een inspirerend boek van de nieuwe leiderschapsgoeroe Simon Sinek.

‘Customer Experience in de praktijk’ gaat verder dan klantbeleving alleen. Het gaat over de manier om de interactie en transacties tussen mensen en organisaties te beschrijven en te verbeteren. Een betere klantbediening en daarin kunnen innoveren. In het boek beschrijft Manfred van Gurchom, management consultant bij Capgemini, een aanpak om gestroomlijnde klantprocessen te creëren en proposities aan te bieden die daadwerkelijk waarde toevoegen voor klanten. Met als interessante kern: Customer Relevancy.

Een boek met een interessante titel maar met een matige inhoud. De auteurs slagen er namelijk niet in om het concept ‘vrees je sterke punten’ zo helder te krijgen dat een gevoel van urgentie ontstaat in termen van ‘hier moeten we iets mee’. Integendeel: het blijft na het lezen van het boek hangen op het niveau van ‘interessant’, waarna iedereen weer over gaat tot de orde van de dag.

‘Leaders eat last’ van Simon Sinek is een boek over de zoektocht naar de essentie van een veilige, florerende bedrijfscultuur aan de hand van biologie, antropologie en evolutieleer.