De titel van dit boek is een beetje verraderlijk, want dit lijvige boek gaat niet over de inhoud van het vak coaching. Waar gaat het wel over? Het verduidelijkt de kaders van coaching en het gaat in op de vraag wanneer coaching wel of niet bruikbaar is in organisaties. 'De coach approach' is geschreven door een groot scala aan auteurs met verstand van zaken. Het boek bestaat uit drie delen. Deel 1 handelt over de principes van het veranderen van mensen en organisaties. Deel 2 werkt dit uit voor Human Resource Management, leiderschap en veranderingsmanagement. Deel 3 gaat in op de praktische aspecten van coaching.

Alex is een veelbelovende manager. Hij trekt een groot veranderingsproces bij een reclamebureau. Alex heeft een half jaar gekregen om de positie van het bedrijf te verbeteren, daarna is de kas leeg en gaat het bedrijf failliet. Een uitdagende opdracht, maar niet een die hij uit de losse pols doet.

'De Tao van coaching' is een titel die veel belooft. Een belofte die niet werd ingelost, want het boek viel me na lezing van de eerste paar hoofdstukken nogal tegen. Een Tao belooft immers veel, namelijk niets minder dan de Alomvattende Weg. Het suggereert diepgang en spiritualiteit die ik in het boek niet tegenkwam. Deze Tao is kennelijk bedoeld voor beginnelingen op het gebied van coachend leidinggeven. Er staan erg veel algemeenheden in die je als ervaren coach allang weet en kent.

'Het poëtisch argument. Socratische gesprekken over het goede leven' van Jos Kessels is in meerdere opzichten een bijzonder boek. In de eerste plaats omdat het een caleidoscoop van kleine geschriften is. Daarnaast mist tot mijn vreugde de gortdroge schrijfstijl die ik de meeste filosofen toedicht.

Het boek 'Integriteitsbeleid bij het Rijk' van Robert Vos en Hillie Beentjes is bedoeld als wegwijzer voor de moderne overheidsmanager. De auteurs werken bij het ministerie van Financiën en dragen daar hun steentje bij aan een integere overheid. Integriteit bij de overheid is een thema dat door de parlementaire enquête naar de bouwfraude weer in volle hevigheid op de agenda is geplaatst. Terecht stellen de auteurs dat een overheid die wetten en regels maakt en handhaaft en die regels zelf niet naleeft, ongeloofwaardig is voor haar burgers, met alle gevolgen van dien. De overheid moet een voorbeeld stellen. De auteurs stellen terecht dat de druk op de overheid om integer te zijn steeds groter wordt.