In de 19e eeuw werd een type spiegel populair waarin je jezelf van top tot teen kon zien. Het was een menshoge spiegel, die om een horizontale as draaide. De naam van deze spiegel luidde psychè. En in alle eenvoud ligt hierin de betekenis van de spiegel besloten. Spiegels bieden een zodanig kijkje op ons zelf, dat we de term niet alleen in metaforische zin zijn gaan gebruiken maar spiegels als het ware naar ons zelf, namelijk onze ziel, noemen.

Wie ooit de eerste regels las van Herfsttij der Middeleeuwen zal die niet licht vergeten: 'Toen de wereld vijf eeuwen jonger was, hadden alle levensgevallen veel scherper uiterlijke vormen dan nu. Tussen leed en vreugde, tussen rampen en geluk scheen de afstand groter dan voor ons; al wat men beleefde had nog dien graad van onmiddellijkheid en absoluutheid, dien de vreugde en het leed nu nog hebben in den kindergeest'.

Uit onderzoek van Theo Schraven (C3) en Ellen Hoogervorst (Erasmus Universiteit) blijkt dat in de afgelopen decennia de veiligheid van directiekamers in de Nederlandse gezondheidszorg drastisch is afgenomen.

Pessimisten (of zijn het realisten) beweren wel dat organisaties geen geweten hebben, omdat ze geen geheugen hebben. En een geheugen is onmisbaar voor morele disciplinering.

Francis Fukuyama is bekend van eerdere, spraakmakende boeken als 'Het einde der geschiedenis en de laatste mens', en 'Trust', dat in de Nederlandse vertaling de opmerkelijke titel 'Welvaart' meekreeg.